Öncelikle çocuğunuzun otizmiyle değil, sadece her anne baba gibi çocuğunuzla oynadığınızı unutmayın! Acaba oynayacak mı?, benimle oynamıyor, ilgilenmiyor, acaba bu oyun işe yarayacak mı? Diye kaygılanmayın lütfen! Endişeler bir kenara bırakılıyor ve öncelikle oynadığınız oyunda kendiniz eğleniyorsunuz…

Ortamda çok oyuncak bulundurması için çabalamayın, ortalama 10 oyuncak bulunması yeterli…
Oyuncakları kendisinin tercih etmesine izin verin. Onun tercih ettiği oyuncakla ilgilenin ve betimlemelerde de bulunabilirsiniz… tabi ne kadar eğlenceli olduğunuz önemli ki sizinle ilgilenmek için bir sebebi olsun… Çocuğunuz sizinle ilgilenmiyorsa hiç motivasyonumuzu bozmuyoruz; eğer çocuğunuz size katılmıyorsa endişelenmeyin, onu hissetmeye çalışın, hayal kırıklığına uğramayın! başka bir oyuncakla, belirli bir mesafe koyarak kendimiz oynamaya devam ediyoruz…

Bir kere de cevap verecek diye kesin bir sonuç beklemeyin. Bunu bir rutin haline getirin ve her gün bu şekilde oynadığınız gün içinde iki kez 10ar dakikalık oyunlarınız olsun! Bütün bunları yaparken mutlaka onu gözlemleyin; sizi dinliyor mu?, takip ediyor mu?, oyununuza katılmak için size sinyaller veriyor mu? Diyelim ki çocuğunuz tam o esnada size doğru yöneldi, hemen içine çekmeye çalışmadan temas etmeden oyunun bir parçasını ona bırakın siz seslendirin! Unutmayın oyun keyif alınacak bir çocuk işi, bu esnada bir şeyler öğretmeye çalışmayın!

-her zaman onun göz seviyesi civarında olun
-o size eşlik etmek isteyene kadar paralel oynayın
-davranış problemleri ya da keyifli anlarında onu taklit edin, o esnadaki tepkilerini gözlemleyin ve o halden siz keyif alın! Bu oyunun bir kazananı yok!
-problem yaşadığı anlardaki arayışlarını izleyin
-her zaman oyuncakla oynanacak diye bir zorunluluk yok; bazen bir kaşık, bazen bir çorap ya da başka bir şey en güzel oyuncaktan daha keyifli etkileşim kurmak için bir oyuncak yerine geçebiliyor.
İlk etkileşimden sonra sizin keşifleriniz yön verecek ve birlikte iyileşeceksiniz…

Müjgan HAŞİMOĞLU | Çocuk Gelişimi